Rozdział 15.

- Pamiętasz mnie, Isabella? Czy mnie pamiętasz?

Małe ciało dziewczyny zaczęło się trząść kiedy jej oczy patrzyły na czyjąś figurę znajdującą się dokładnie naprzeciwko niej. Wszystko co mogła zobaczyć, to wyprostowana sylwetka, ale nawet to okropnie ją przerażało.

- Kim jesteś? Czego chcesz ode mnie?! – krzyknęła, przykładając swoje dłonie do zimnej ściany, do której była przyparta – zrobiła to być może po to, by zwiększyć swoją odległość od dziwnego nieznajomego tak bardzo jak tylko się dało. Kto mógł wiedzieć o czym myślała w tej chwili? Była skończona, i doskonale o tym wiedziała.

- Oh Isabella. – głęboki głos zaśmiał się – Zawsze taka byłaś. Pamiętasz mnie, kochanie?

Isabella skrzywiła się i starała sobie przypomnieć to, gdzie wcześniej słyszała ten głos i skąd tak naprawdę go kojarzy. Cały czas siedziała cicho, nie odpowiadała na żadne z jego pytań, kimkolwiek ten tajemniczy mężczyzna był. Coraz bardziej zaczęło ją to frustrować. Chciała poznać tożsamość tego kogoś.

- Podejrzewam, że właśnie próbujesz sobie coś przypomnieć, moja mała dziwko. Pozwól, że wyjaśnię ci trochę, skarbie.

Isabella zadrżała, słysząc ostry ton jego głosu. Sposób w jaki się wypowiadał sprawił, że krew w jej żyłach powoli zaczęła zamarzać.

Dźwięk jego ciężkich kroków po twardej podłodze (Isabella zakładała, że znajdowali się w jakiejś piwnicy) stawał się coraz głośniejszy. Gdy stanął w drzwiach, gdzie znajdowało się trochę światła, można było go zobaczyć, ale potem znów zniknął w ciemnej otchłani pokoju. Isabella podejrzewała, że idzie w jej kierunku, słysząc, że jego oddech staje się coraz silniejszy.

- Może przypomnisz sobie, kiedy zdradzę ci moje imię, kochanie.

Teraz mogła poczuć jego gorący, cuchnący alkoholem oddech przy swojej szyi, co sprawiło, że poczuła się dziwnie.

- Więc jak się nazywasz? – zapytała, starając się okazywać mu tego jak bardzo przerażona była wewnątrz. Zaśmiał się.

- Co zrobisz, jeśli powiem ci, że nazywam się…. Antonio Greene?

Serce Isabelli stanęło. To był on. Jej ojciec.

To on postanowił zostawić jej matkę z nowonarodzonym dzieckiem, opuścił kraj i wrócił do swoich rodzinnych Włoch. Miał też wiele innych dzieci, ale dlaczego zdecydował się wrócić i porwać właśnie ją?

-Nie…

- To prawda, Isabella. Jestem twoim ojcem, a twój chłopak jest mi coś winien. Myślisz, że jak cię znalazł? Myślisz, że dlaczego cię porwał? Chciał cię zwrócić, mnie. On nawet cię nie kocha. Po prostu robi ci wodę z mózgu.

Bella była strasznie zmieszana. Nic nie rozumiała. Jeżeli przeszła już swego rodzaju pranie mózgu, to teraz jej umysł był rozbity na miliony kawałków.  Nie mogła nawet zastanowić się nad tym, co działo się w tamtej chwili.

- Kiedy Jason Cię znaj-

- Naprawdę myślisz, że tu przyjdzie? On doskonale wie gdzie jesteś. Wie czego ja chcę. Wie, że będzie żałował wszystkiego co zrobił kiedy go znajdę. Wie, że będzie musiał uciekać.

Isabella zaczęła krzyczeć, chcąc jak najprędzej wybudzić się z tego potwornego koszmaru.

I to dokładnie zrobiłam. Moje ciało zaczęło się trząść kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że spałam. Czułam jakby moje serce miało wyskoczyć mi z piersi.

- C-C.. – nie mogłam skończyć mojej wypowiedzi, ponieważ znów przypomniałam sobie ten cholernie realistyczny sen.

Znów do mnie wrócił.

Co jeśli był prawdziwy?

Co jeśli zostałam porwana przez mojego własnego ojca?

Cóż, musiałam się tego dowiedzieć. Zauważyłam czyjąś sylwetkę stojącą w drzwiach naprzeciwko mnie, wydawała się znajoma.

- Pamiętasz mnie, Isabella? Czy mnie pamiętasz?

Słysząc ten głos, pozwoliłam łzom spływać po mojej bolącej twarzy.

- Tata?

Głęboki głos zaśmiał się.

- Wiedziałem, że mnie pamiętasz, kochanie.

__________________________________________________________

wybaczcie jeden dzień spóźnienia. wczoraj nie miałam po prostu siły.

i jak się podoba rozdział 15? Wszystko powoli zaczyna się wyjaśniać. mam na myśli to dlaczego Jason porwał Isabellę. 

kolejną część dodam najprawdopodobniej w środę lub ostatecznie w czwartek.

dziękuję za wszystkie miłe słowa w komentarzach. cieszę się, że są osoby, które to czytają.

miło było zobaczyć aż 70 komentarzy. to dla mnie naprawdę dużo. prosiłabym by pod tym rozdziałem również każdy zostawił po sobie ślad chociażby w postaci krótkiego słowa "czytam".

teraz zwracam się do osób, które czytają POSSESSIVE po angielsku; czy moglibyście nie zdradzać w komentarzach tego co będzie działo się dalej? ostatnio ktoś napisał, że to ojciec porwie Isabellę, a potem wszyscy mi się pytają czy to serio prawda. usunęłam ten komentarz. tak się nie robi. -.-

a jak nowy wygląd bloga? może taki zostać?

Follownijcie:

BELLA @BellaGreenePL

JASON  @Jason_McCannPL

jeśli chcesz być informowana o nowych rozdziałach zostaw swój nick w zakładce 

INFORMOWANI

(jeżeli zmieniacie nazwę na twitterze, poinformujcie mnie o tym) 

 

macie jakieś pytania? jeżeli tak, to zapraszam na aska  @YourDream16

@ayejusteen