Rozdział 36

KLIK
Na początek coś ważnego. To przedostatni rozdział, zanim będziemy z fanfiction na bieżąco. 

A teraz słuchajcie. Nie chce naciskać czy coś, ale pod poprzednim rozdziałem jest 20 komentarzy.

Serio?

Informuję ponad 180 osób, codziennie na bloga wchodzi 300-500 osób, bloga obserwuje 50 osób.

NA SAMYM DOLE JEST ANKIETA, ZAGŁOSUJCIE PROSZĘ

- Isabella...musisz jeść, księżniczko. Nie możesz tak po prostu-

Przerwałam mu w połowie zdania - Nie chce 

Od tej nocy-prawdopodobnie najgorszej nocy w moim życiu-postanowiłam stworzyć wokół siebie mur. Spędzałam w sypialni Jasona cały dzień i noc, oglądając spadający deszcz lub zachodzące słońce, tak jak to robiłam teraz. Do domu udaliśmy się tak szybko jak było to możliwe, a ja poprosiłam Venice by przyjechała tu z nami, zgodziła się, ale z powodu opóźnień i innych komplikacji, nie mogła do nas przylecieć w ciągu tygodnia. Więc, zostałam sama, zagubiona we własnych myślach, które starałam się rozszyfrować, i doszłam do wniosku, że Bóg mnie nienawidzi.

Jason obiecał mi, że dowie się kto ją zamordował; i powiedział, że nie przestanie szukać, dopóki nie będzie miał ich w swoim ciasnym uścisku. Ale jeśli on, jeszcze nie złapał zabójcy, to jaka była na to nadzieja?

Czułam jego obecność za mną, opierał się o framugę drzwi z założonymi rękami. Usłyszałam jago głębokie westchnięcie.
- Wiem, że to nie jest łatwe, Bella. Ale jak myślisz, poradziłem sobie, gdy straciłem moich rodziców?
Zmarszczyłam brwi, odwracając się do okna w które ostatnimi czasy patrzyłam Bóg wie jak długo.
- Moja matka nadał by żyła, jeśli ty byś mnie nie porwał! To z całą pewnością nie jest łatwe, Jason. Przykro mi z powody twoich rodziców, ale ty po prostu nie rozumiesz.
- Nie zrzucaj kurwa, całej winy na mnie, Isabella! Jestem z tobą gdy tylko tego potrzebujesz, a teraz ty odrzuciłaś mnie na bok jak stare wydanie Vogue* i to nadal ja jestem winny?
- Więc kto inny jest winny, Jason? Ja? Ja jestem winna porwania, winna kobiety, która już nie stanie na tej Ziemi? Byłam głupia... - myślałam na głos, schodząc z okna i chodząc raz w jedną stronę, raz w drugą.
On nie opierał się już o framugę drzwi, teraz stał zaledwie kilka metrów dalej ode mnie.
- Głupia bo co? - prychnął
- Byłam głupia, bo Ci zaufałam! Zobacz jak to się skończyło. Byłam głupia bo się w tobie zakochałam! Nie sądzę, że mogłabym żałować czegoś bardziej niż tego - splunęłam, a łzy wypełniły moje oczy.
Spojrzał na mnie zaskoczony, ale to w tej chwili mnie nie obchodziło - Masz rację - zaczął, przełykając głośno ślinę - Byłaś głupia. Jestem potworem, Bella. Nie jestem jak ci chłopcy z twojej szkoły. Musisz o tym pamiętać.
Pierwsze co zrobiłam to zacisnęłam pięści bo gniew przejmował nade mną kontrolę
- Co kurwa?! Nie musiałabym o niczym pamiętać, jeśli zostawiłbyś mnie i moje życie w spokoju! Chcę być w moim domu, teraz!! - cały czas krzyczałam, uderzając swoimi zaciśniętymi piąstkami w jego klatkę piersiową.

Złapał moje nadgarstki i trzymał je mocno tak by je unieruchomić, jego oczy były wręcz czarne
-Wiesz, że cię tam nie zabiorę, Isabella. Teraz, po prostu kurwa, zrób to ci każe i współpracuj ze mną!
Pokręciłam głową, pozwalając moim łzą swobodnie spadać - Nigdy nie będę kurwa słuchać tego co masz do powiedzenia. Zapamiętaj to - i z tymi słowami, wyrwałam moje nadgarstki z jego rąk i wyszłam z pokoju, znalazłam wolną sypialnie i się w niej zamknęłam. Spodziewałam się, że pobiegnie ze mną i będzie walił w drzwi, aż mu nie otworzę, ale było zadziwiająco cicho.

Jak mam dostać się na pogrzeb mojej matki? Musiałam tam być, musiałam też dowiedzieć się od ludzi, którzy przeprowadzili sekcję zwłok w jaki sposób ją zamordowano. Jestem pewna, że nawet Jason nie powstrzyma mnie od zobaczenie mamy.

Przestałam rozmyślać gdy zobaczyłam lekko uchylone okno. Uśmiech na moim ustach wzrósł gdy zobaczyłam rurę po zewnętrznej stronie, dzięki której mogła bym wyjść.

Spojrzałam na zamknięte drzwi, a następnie z powrotem na okno. On nigdy tego nie zauważy. Da mi kilka dni bym spędziła je w samotności jak to zrobił po naszym powrocie do domu, rozmyślałam. Nie myślałam więcej i podeszłam do okna, uchyliłam je bardziej i przeniosłam jedną nogę na druga stronę.

- Pieprzony dupek - mruknęłam gdy obie moje nogi zwisały już swobodnie z okna. Przekręciłam moje ciało tak bym mogła złapać się rury, która było niedaleko mnie. Złapanie się rury i zjechanie po niej na zieloną trawę zajęło mi zaledwie kilka sekund. Nie traciłam czasu na oglądanie się do tyłu, biegnąc tak szybko na ile pozwalały mi moje nogi. Chciałam wrócić do domu i zaczął normalne życie a Amandą i Jeniffer. Mam nadzieję, że moja mama obserwowała mnie z góry.


*popularny magazyn

***

nie odpowiadam za długość, a następny jest jeszcze krótszy.

dla wyjaśnienia: Bella nadal kocha Jasona, jest wściekła

nie wiem kiedy dodam następny, moze tydzień, albo dwa. miło by było gdybyście skomentowali, ale ik

@ONTARIOHUGE

JEŚLI NIE JESTEŚ A CHCESZ BYĆ INFORMOWANY O NOWYCH ROZDZIAŁACH PODAJ SWÓJ NICK Z TT